ویکتور فرانکل روانشناس معناگرا برای معنابخشیدن به زندگی سه راه پیشنهاد می کند:
1- اگر انسان چیزی خلق کند، زندگی اش می تواند با معنا باشد، (در اینجا انسان از خود سئوال می کند : من برای چه زنده ام؟)
2- انسان معنا را در شیوه تجربه کردن زندگی ، یا کسی را دوست داشتن، می بیند(در اینجا انسان از خود می پرسد: من برای چه کسی زنده هستم؟)
3- انسان معنا را در بحبوحهٔ مشکلات سنگین در می یابد. طرز برخوردی که ما نسبت به رنج انتخاب میکنیم. در جایی که ما با یک سرنوشت غیر قابل تغییر روبرو می شویم. مثلاً (یک بیماری غیر قابل علاج، مرگ یک عزیز، یک موقعیت ناامید کننده ، .) در این جاست که زندگی را معنا میکنیم. (در اینجا انسان از خود می پرسد:
در برابر سرنوشت غیر قابل تغییر و اجتناب ناپذیر چه ميتوانم بكنم؟)
فرانکل معتقد است که درست در جایی که ما با یک موقعیت روبه رومی شویم که به هیچ روی نمی توانیم آن را تغییر دهیم از ما انتظار می رود که خود را تغییر دهیم، رشد کنیم، بالغ شویم و از خود فراتر رویم .
درباره این سایت